“Les Bleus” hebben dan toch het Six Nations-toernooi gewonnen. Vooral dankzij een schitterende overwinning op Engeland vorige week, waarvan men op en rond Twickenham nog niet is bekomen. Een niet altijd even schitterend, maar wel heel spannend en evenwichtig, toernooi werd op de slotdag beslist doordat Frankrijk titelverdediger Wales in de laatste minuten opzijzetten. Wales speelde nochtans zijn beste wedstrijd uit het toernooi, dat ondermeer omwille van perikelen rond de bondscoach tot dan toe erg slecht was verlopen. Misschien verdiende het zelfs de overwinning, die ze ook zouden gehad hebben als enkele prachtige doorbraken van Mike Philips nét iets verder hadden geleid.

Ierland haalde het van Engeland en mocht zich zo met de “Triple Crown” kronen, door de drie overige Britse ploegen te verslaan. Als Engeland zichzelf wil opvolgen als wereldkampioen, moet het dringend uit een ander vaatje gaan tappen. Coach Robinson ligt dan ook onder vuur. Maar ook Frankrijk zal een stevige tand bij moet steken om in 2007 de All Blacks partij te kunnen geven. Dat bewees ondermeer de nederlaag tegen Schotland op de openingsspeeldag van het toernooi. De Schotten stuurden ook nog de Engelsen naar huis en bekroonden de veelbelovende wederopstanding met een uitoverwinning in Rome, tegen het stugge Italië dat weliswaar slechts één puntje binnenhaalde (gelijkspel in Cardiff) maar de komende jaren de klassieke Five Nations toch pijn zou kunnen doen. Ondertussen vraag ik me meer en meer af waarom dat andere “football” de luxe van de video-scheidsrechter nog niet heeft ontdekt. Het aantal betwiste fases op momenten dat het er echt opaan komt (aan de try-lijn) wordt in het rugby zo ongeveer tot één tiende herleid. En de “gokchinees” (wat een aanwinst voor Van Dale) is meteen nog zekerder van het resultaat van zijn “aankoop”.