De rechtbank van eerste aanleg in Kortrijk heeft in Menen een speelpleinwerking verboden. Deze ligt namelijk in een woongebied (!) en dus is het gejoel van de spelende kinderen “milieuhinder”. Ik heb het eerst vijf keer moeten lezen om het te geloven. In wat voor maatschappij zijn we aanbeland wanneer spelende kinderen milieuhinder zijn geworden ? En er ook nog een rechter wordt gevonden om dat te bevestigen. Dat is eigenlijk nog het ergste.

Hoegaarden bracht alweer enkele jaren geleden een bierviltje uit met de terechte uitspraak “Wat vroeger kattenkwaad was, heet nu jeugdcriminaliteit”. Er wordt gewoon veel strenger naar jongeren gekeken dan vroeger. Soms terecht, meestal onnodig. En dit vonnis gaat natuurlijk nog veel verder dan dat. Minister Anciaux wil kinderen terecht uit de milieuwetgeving halen. Want wat is de volgende stap ? Een spreidingsplan ?

Het doet mij wat denken aan wat er een jaar of acht geleden in de Beliestraat gebeurde. Toen er nog maar geruchten waren dat de voormalige kleuterschool mogelijk tot een jeugdcentrum zou worden omgevormd, stond de hele buurt op stelten. Er werd een petitie verspreid met teksten die, als het niet over jongeren maar allochtonen zou gegaan hebben, overduidelijk strafbaar zouden zijn geweest. We hebben de buurtbewoners toen proberen duidelijk te maken dat het gewoon de bedoeling was om hún (klein)zonen en dochters een plek te bezorgen om zich te ontspannen. Maar sommigen vonden al spuiten in hun voortuin vooraleer de kleuters goed en wel weg waren…