Archief van
Jaar: 2005

Vrolijk Kerstfeest

Vrolijk Kerstfeest

Kerstmis. Gisteren naar de “avondmis” in de OLV-Kerk geweest. Dat ik me met Pasen en Kerstmis in een kerk vertoon, zal me officieel wel tot een “randkatholiek” maken. Het koor Accent zong in elk geval schitterend. Niet dat ik daar met een kennersoor naar kan luisteren, maar kom. In de VS was er dit jaar een hele discussie of de president in zijn kerstkaarten “Happy Holidays” (Prettige Feestdagen) of “Merry Christmas” (Zalig Kerstfeest) moest wensen. Voor mij nogal duidelijk : de heer G.W. Bush doet wat hij wil, de president van de Verenigde Staten moet natuurlijk met iedereen rekening houden en dus vanuit zijn functie voor “Happy Holidays” kiezen. En kijk, voor één keer heeft hij ook de goede keuze gemaakt. Nu, het principe lijkt eenvoudig, maar wat hij dan naar de gouverneur van Florida (die ook zijn broer is) moet sturen, weet ik ook niet direct. Van mij in elk geval een Zalig Kerstfeest en/of Prettige Feestdagen voor alle mensen van goede wil. En daarnaast ook voor de Bushes !

Geen plaats in de herberg

Geen plaats in de herberg

Gisteren nieuwjaarsreceptie van het Essense OCMW. Aan een aantal in Essen verblijvende asielzoekers was gevraagd om voor wat hapjes te zorgen, en daarin hadden ze veel tijd en werk gestoken. Echt lekker, en eens iets anders dan het obligate toastje met kip-curry. De gelegenheidskoks zijn vooral dankbaar dat ze eens iets terug kunnen doen voor het OCMW, dat natuurlijk tegenover hen in de eerste plaats gewoon zijn wettelijke plicht doet. Velen weigeren zelfs om de kosten die ze maken in te brengen, al leven ze van het (equivalent-)leefloon. Uiteraard zorgt het OCMW wel voor een passende compensatie.

Natuurlijk kan Vlaanderen het leed van de hele wereld niet opvangen. Natuurlijk is niet elke vluchteling in eigen land direct in gevaar. Maar niemand verlaat zomaar de familie en laat have en goed achter om in een ver en vreemd land een nieuw leven te starten. Al kan het soms niet anders dan maar tijdelijk zijn, een “plaats in de herberg” is een mensenrecht.

Lege tribunes

Lege tribunes

De Essense gemeenteraad vergaderde gisteren. Wat daar gebeurde, heb ik in een nieuwe Nieuwsflits gezet. Omdat het de laatste raadszitting van het jaar was, bood het gemeentebestuur achteraf een glaasje aan, zoals gebruikelijk. Ook het publiek mag daarvan meegenieten, maar erg veel belangstelling lokte de raad ook daarmee niet. Vind ik dat jammer ? Aan de ene kant wel, omdat zo weinig kiezers echt weten hoe hun verkozenen het ervan afbrengen (hoeveel stemmen zou anders iemand krijgen die het volhoudt om zes jaar te zwijgen ?). Anderzijds is het allemaal niet zo eenvoudig te volgen : het gaat vaak om één aflevering in een verhaal dat al heel lang loopt. Sommige punten zijn ook zo technisch dat ze niet echt te begrijpen zijn zonder het dossier te lezen. Alles netjes opnieuw uitleggen zou een oplossing zijn, maar voor de raadsleden natuurlijk alleen een tijdrovende herhaling. Maar wie alleen leest wat er in de krant over de gemeenteraden verschijnt, weet nog niets. Ook de besluitenlijst in “Uit het gemeentehuis” is nietszeggend. En hoevelen zouden zelfs daar niet naar kijken.

De oplossing ? Weet ik veel. De Nieuwsflits is een poging, maar ook niet meer dan dat, natuurlijk.

Mijn Grootste is groter dan jouw Grootste

Mijn Grootste is groter dan jouw Grootste

Dat dit leuke land er niet in zou slagen één Grootste Belg te kiezen, was natuurlijk voorspelbaar. Zo koos Vlaanderen wel héél braafjes voor Pater Damiaan. En de Franstaligen gingen, toch al een beetje gedurfder, voor Jacques Brel. Maar van de rest van hun top-vijf straalt zo mogelijk nog een grotere heiligheid af, Eddy Merckx niet te na gesproken : Boudewijn, Damiaan en Soeur Sourire ! Ik denk dat ik uiteindelijk voor Rubens zou hebben gekozen, ook al hou ik niet echt van zijn schilderijen. Maar zijn werk vind je in zowat alle Europese hoofdsteden wel in één of ander museum. Al kan je dat misschien ook van Magritte zeggen (die ik al wat meer waardeer). Maar al bij al toont de keuze voor Damiaan en Brel iets meer zelfrelativering dan het kwartet Adenauer – Churchill – De Gaulle – Reagan. En Pim Fortuyn, of all people !

Essen kiest ook de Grootste Essenaar. Zonder moeite is het allemaal niet verlopen. De finale gaat dan nog door op het Burgemeestersfeest. Met twee CD&V-politici bij de overblijvende tien niet echt “neutraal terrein”. Al is Herman Suykerbuyk nog wel een geloofwaardig kandidaat. Als ik er naartoe gaan, zijn mijn drie stemmen voor Jan Dekkers, Zuster Juliana (en dan Damiaan maar te braaf vinden…) en de gebroeders Walsschaerts. Die laatste vooral omdat ze nooit de Essense culturele prijs gekregen hebben. Toen de Jeugdraad dat ooit voorstelde, ging die naar een harmonie die 100 jaar bestond. Met alle respect voor die harmonie, maar de keuze was wel heel “dorps”.

Dag des Oordeels

Dag des Oordeels

Vandaag viel het doek over wat ongetwijfeld het meest Essense assisenproces van de voorbije decennia was. Drie jonge Essenaren werden veroordeeld voor de roofmoord op Francis Ooye en moeten tot 30 jaar naar de cel. Omdat het OCMW enigszins betrokken was en één van de maatschappelijk werksters als getuige moest optreden, heb ik het niet alleen via de kranten wat kunnen volgen – soms helpt het ook om op het juiste moment in de juiste trein te zitten.

Ik heb er wat gemengde gevoelens bij. Aan de ene kant was het allemaal een mooi stukje Essense folklore, waarbij verschillende onvervalste dorpsfiguren op het getuigenbankje terechtkwamen. Het proces leverde twijfels, suspens, ruzies tussen advocaten… een mooie soap, kortom.

Maar aan de andere kant is het natuurlijk een groot drama. Voor het slachtoffer, uiteraard, en zijn familie. Maar ook voor de daders, natuurlijk, en hun familieleden die zich overigens heel betrokken toonden. Het moet niet eenvoudig zijn plots te worden geconfronteerd met de (juridisch vaststaande) schuld van een geliefde aan een vreselijke misdaad. Zoals het ook niet eenvoudig kan zijn te beseffen dat je je vrijheid nog voor heel wat jaren kwijt bent. Ik hoop dat het einde van het proces voor iedereen een beetje “the first day of the rest of their life” kan zijn. Een nieuwe start. Een vervroegd Kerstmis.

Tips and Trix

Tips and Trix

Gisteren zeer toevallig nogal lang gekeken naar het verslag van het “Regeringsdiner” dat de Nederlandse premier Balkenende aanbood ter gelegenheid van het 25-jarige ambtsjubileum van koningin Beatrix. Al wie in de afgelopen 25 jaar in Nederland minister was, zat aan. Terwijl er gegeten werd, kreegt de televisiekijker een documentaire voorgeschoteld.

Mijn besluiten :
1. Freya Van den Bossche heeft gelijk, er zat heel wat kleinburgerlijkheid rond de tafel.
2. Maar Freya ziet ook iets over het hoofd. Naast het feit dat in België een veel grotere zaal nodig zou zijn geweest, zouden daar ook nogal wat figuren rond zitten die eerder in een dorpscafé dan in een regering thuishoren. Dat leek me in Nederland veel minder het geval.
3. De Nederlandse politiek, koningin inbegrepen, vindt alleszins nét iets beter het evenwicht tussen “regeren” en “midden de mensen” staan. Zonder dat ik daarmee positief of negatief over het beleid van de huidige regering wil oordelen, overigens.
4. Hopelijk vindt Nederland snel zijn wat ontspannen, lichtjes té zelfzekere, verdraagzame zelf terug.
5. Louis Tobback heeft nog veel meer gelijk dan vice-premier Van den Bossche. 1830 was een vergissing. Wat niet hetzelfde is als zeggen dat het morgen dan maar moet worden teruggedraaid, natuurlijk.

Shema Israël

Shema Israël

21u30, trein, Brussel-Noord. Duidelijk orthodox-joodse man stapt in, gevolgd door een jongeman van Noord-Afrikaanse afkomst. Deze laatste vraagt nogal overbodig : “Vous êtes juif ?” (let op de beleefdheidsvorm) Joodse man knikt ja. Jongeman maakt veelzeggend handgebaar en slingert nog wat beledigingen na. Stelt dan vast dat hij op de verkeerde trein zit en stapt terug uit. Ik knik de man even begrijpend toe, maar die haalt de schouders op en lijkt “ik ben dit al gewoon” te suggereren.

Bewijst dit nu het gelijk van Dewinter, of zijn ongelijk ? Dat laatste natuurlijk. Maar krijg dat maar eens uitgelegd.

Kwaad bloed

Kwaad bloed

Sinds vorige week is Koen Meulenaere terug in Knack. Dat maakt dat het blad voor mij weer nét zijn prijs waard is. Meulenaeres rubriek werd een tijdje geleden afgevoerd, officieel op vraag van de auteur zelf. Maar de vermoedens van politieke beïnvloeding staken snel de kop op : het virtuoze mengsel van Wahrheit und Dichtung dat de laatste bladzijde van Knack vulde zetten wel eens kwaad bloed bij één of ander politicus. Daar kan ik eigenlijk ook wel inkomen, maar wie briljant schrijft mag zich inhoudelijk al eens wat meer permitteren, vind ik. Nu is hij dus terug, en ik zou niet graag de salarisonderhandelaar zijn geweest die de voorbije weken tegenover Meulenaere moest gaan zitten : als de geloofwaardigheid van een heel tijdschrift plots voor een niet te verwaarlozen deel van één persoon blijkt af te hangen, zou de verleiding bij die persoon om dat te verzilveren wel eens groot kunnen worden !

Zelf leerde ik Meulenaere kennen via de prof macro-economie in de tweede kandidatuur. Vooral de artikels over de Zultse NBB-gouverneur Verplaetse maakten toen de macro-economische theorie heel wat tastbaarder. Zelfs als Meulenaere over voetbal of… golf schrijft, lees ik zijn stukken. En dat wil wat zeggen, want voetbal volg ik nog een beetje, maar van golf ken ik helemaal… geen bal (excuses aan wie allergisch is voor flauwe woordspelingen).

Maatschappelijk welzijn

Maatschappelijk welzijn

Gisteren OCMW-raad, met enkele onvervalste dilemma’s. Een asielzoekster wordt illegaal wegens een klaarblijkelijke fout bij de Raad van State : steunen of niet ? Een leefloner verdient een schorsing, maar moeten we dat in het belang van de kinderen niet even uitstellen ? Een zelfstandige zegt een grote som geld te verwachten maar nu geen inkomsten te hebben : wat doen we ? Telkens opnieuw een hele verantwoordelijkheid, vind ik.

Voor raadslid Maria Ansoms (CD&V) was het de laatste raadszitting. Op basis van een partij-afspraak staat ze haar zitje af. Jammer, want Maria durfde voor haar mening uitkomen (al gebeurde dat soms in de wandelgangen). Bovendien werkte ik samen met haar het voorstel rond de participatiecheques uit. Hopelijk blijft ze het politieke leven volgen, en misschien komt ze nog wel eens terug in de OCMW-raad.

Perdu de Vu(e)

Perdu de Vu(e)

Deze week kreeg ik het archief van Volksunie Essen dat Guy Van den Langenbergh altijd had bijgehouden. Mits een beetje sorteerwerk een heel mooi overzicht van de partijwerking tijdens vooral de jaren 1980 en 1990. Heel wat van de vragen, voorstellen en programmapunten van toen blijven ook met nieuwe gemeenteraadsverkiezingen in zich erg actueel. Aan de positieve kant betekent dit dat we doorheen de jaren en de politieke stormen een bepaalde lijn zijn blijven aanhouden. Anderzijds houdt het natuurlijk ook in dat er op een aantal vlakken de voorbije decennia weinig vooruitgang is geboekt…

Er zaten natuurlijk ook heel wat verkiezingsaffiches bij, vooral gedrukt bij gelegenheid van het verkiezen en herkiezen van de verschillende parlementen. Ik ben zo politici tegengekomen die we nu terugvinden bij Spirit, N-VA, VLD, Groen!, VLOTT of helemaal nergens meer. De VU in Amsterdam is de Vrije Universiteit, maar heel wat politici in het Vlaanderen van vandaag studeerden ook af bij de VU. Ach, nostalgie. Ook in de politiek mag het soms heel even. En dan terug met twee voeten op de grond.